Onderzoek interlandelijke adoptie in het verleden

Vanuit Semarang moet er toch iets van ons hart. Eigenlijk gericht aan #SanderDekker, Minister van Rechtsbescherming, naar aanleiding van het nieuws van donderdag 6 december 2018.

Wij van Stichting mijn Roots zitten al 1,5 jaar lang in een moeizaam (juridisch) proces. Wij hebben het Ministerie van J&V meerdere malen aangeschreven in verband met ons onderzoek naar haar rol in adopties in de jaren ‘70 en ‘80. Wij hebben, onder andere, een uitgebreide uiteenzetting van de Tweede Kamerhandelingen gegeven waaruit blijkt dat zij in die tijd op de hoogte was van illegale praktijken in adoptieprocedures, en van malafide adoptiebemiddelaars. Belangrijk in deze is dat het Ministerie van J&V van Sociale zaken, politionele autoriteiten en welzijnsorganisaties in Indonesië het Ministerie van J&V waarschuwde over het feit dat documenten werden vervalst, baby’s en kinderen werden geronseld, en biologische- en adoptieouders werden misleid ten behoeve van adoptie. Helaas waren er zelfs illegale zelfdoeners (adoptieouders) die via omwegen baby’s Nederland konden binnenhalen. Wij hebben zoveel bewijsstukken en verslagen meegestuurd die de misstanden onderbouwen.

Was het gerechtvaardigd dat het Ministerie van J&V ondanks al die signalen, doorging met de adoptieprocedures? Want ja, nu blijkt dus dat er veel documenten vervalst zijn. Indonesië heeft niet voor niets in 1983 de deuren voor adoptie gesloten om de kinderhandel tegen te gaan. Vanuit daar werd zelfs gezegd: “Nederland steelt kinderen”.

Vals opgemaakte documenten werden gelegaliseerd (lees: gegaliseerde kinderhandel). Voor dergelijke praktijken heb je partijen nodig zowel uit Indonesië als uit Nederland (er is namelijk een inreisvergunning en verblijfsvergunning nodig zodat het kind in Nederland kan blijven). In Indonesië waren er zelfs ambtenaren die deelnamen aan de criminele activiteiten. En in Nederland niet dan?

Vooral in de piek tussen 1979 en 1983, toen de signalen over ontvoering en zwendel met documenten al bekend waren, zijn er jaarlijks ontzettend veel baby’s/kinderen uit Indonesië naar Nederland gekomen. Is dit allemaal rechtmatig gegaan? Het Ministerie had op z’n minst onderzoek kunnen verrichten toen wij hier vorig jaar mee kwamen, eigenlijk iets wat dus al in 1979-1983 had moeten gebeuren.

Ook hebben wij gericht brieven aan u geschreven en verwezen naar al onze vlogs met daarin geadopteerden en adoptieouders aan het woord, over waarom het Ministerie onderzoek moet doen en haar verantwoordelijkheid zou moeten nemen (lees: erkenning, rechtsherstel). Ook stuurden wij onze achtergrond films, een kijkje achter de schermen bij stichting Mijn Roots deel 1 (Jakarta) en deel 2 (Surabaya) over hoe een zoektocht in Indonesie in z’n werk gaat (lees: waarheidsvinding). En ja, binnenkort de film deel 3 (Semarang), sturen wij u ook zeker toe.

Ons onderzoek met gedegen onderbouwing van de feiten, ligt dus al die tijd voor uw neus. U weigert helaas om er serieus naar te kijken. Er is genoeg aan relevante informatie die aanleiding geeft om een onderzoek te starten naar de rol van het Ministerie van J&V (lees: zorgplicht en mede-verantwoordelijkheid) in die tijd.

Als reactie op elke brief, zo ook op die waarin zij mede aansprakelijk wordt gesteld, of elk ander contact en zelfs met inschakeling van de Nationale Ombudsman, wordt samengevat standaard herhaald: “het Ministerie van J&V voelt zich niet (mede)verantwoordelijk, wijzend naar anderen. Mw. Deijle en stichting Mijn Roots, de gang naar de rechter staat altijd voor u open, succes ermee!”

Het gaat er echter niet om wat het Ministerie voelt, maar om wat rechtens is!

Los van het feit dat wij nog niet direct kunnen juichen en eerst willen zien hoe onderzoek door een onafhankelijke (??) commissie vorm gaat krijgen, vinden wij het jammer dat u niet even de moeite heeft genomen om het nieuws van donderdag 6 december 2018 apart gericht aan ons aan te kondigen, maar dat wij dit moeten vernemen via de media.

Dat gezegd hebbende, gaan wij weer verder met het echte veldwerk.

Dewi (OJAU) & Ana (stichting Mijn Roots)

#Delenmag, #Mijnroots #OJAU
#Illegaleadopties #kinderhandel #adoptie #Indonesië

Kamervragen Michiel van Nispen (SP)

Naar aanleiding van de brief van Minister Dekker hebben wij direct contact opgenomen met Michiel van Nispen, Tweede Kamerlid voor de SP, waarmee wij januari 2018 contact hebben over de adoptiezaak. Wij krijgen alle steun van hem. De zorgen die wij hebben geuit, heeft hij verwerk in Kamervragen, gericht aan de Minister. Fijn. We wachten de antwoorden af.

Het goede nieuws dat wij van hem kregen is dat tijdens de procedurevergadering van de vaste commissie van het Ministerie van J&V is besproken dat de brief van de Minister met de aankondiging van het onderzoek, wordt geagendeerd voor het algemeen overleg Personen- en familierecht. Wij zijn daar dus bij.

Zie stukken:

Kamervragen nav brief Minister Dekker 061218
Brief Minister Dekker- onderzoek naar interlandelijke adoptie in het verleden 061218
Agenda algemeen overleg 24 januari 2019

Wordt vervolgd.

Terug naar Dossier adoptiezaken