Aansprakelijkheid in illegale adoptieprocedures van kinderen uit Indonesië

Geschreven door: Dewi Deijle
Geplaatst op www.ojau.nl, 16 mei 2020

Fotoproject Dilani Butink

Gisteren heeft Zembla wederom aandacht geschonken aan adoptiemisstanden en ‘baby farms’ in Sri Lanka en ministeries die er al van wisten. Goed dat hier aandacht aan wordt geschonken. Helaas ben ik in de rol van juridisch belangenbehartiger van stichting Mijn Roots en als geadopteerde uit Indonesië al een lange tijd bezig in de strijd voor rechtvaardigheid voor geadopteerden uit Indonesië en hun biologische ouders.  Ik heb deze strijd allemaal vastgelegd in mijn boek boek Postpakketjes van overzee die ik gelukkig nog vóór de hele Coronacrisis kon presenteren in Den Haag en in Antwerpen. De opbrengst van mijn boek is voor verder onderzoek naar waarheidsvinding rondom adopties uit Indonesië en om het afstammingsrecht tot gelding te laten maken. Voor de geadopteerden én de biologische ouders die hun kind hebben verloren. Het boek wordt goed gelezen en ik heb al mooie recensies mogen ontvangen. Onlangs heb ik nog een mooi bericht ontvangen van een geadopteerde uit Indonesië die naar aanleiding van mijn boek toch een zoektocht is gestart. Hij heeft snel daarna zijn biologische familie gevonden met behulp van stichting Mijn Roots. Steeds meer geadopteerden stappen over die drempel en besluiten te zoeken naar hun afstamming en beseffen dat ze mogelijk helemaal niet afgestaan zijn, maar onrechtmatig zij afgenomen van hun ouders in Indonesië. Helaas zijn er ook verhalen over geadopteerden die na een DNA test moeten constateren dat het toch niet om een biologische moeder gaat die ze hebben teruggevonden, maar die wel in de adoptiedocumenten wordt vermeld. Na de Zembla aflevering Adoptiebedrog deel III hebben verschillende geadopteerden alsnog een DNA test gedaan met familieleden die ze al een lange tijd hadden teruggevonden: schrijnende verhalen zijn hieruit gekomen.

Ja maar, "het vond allemaal plaats in Indonesië dat vervalsen van geboorte- en afstandsdocumenten", stelt het ministerie van Justitie. Toen, maar nu nog steeds.

Een justitiewoordvoerder verklaarde in 1979: "Wij hebben het volste vertrouwen dat de ouders niet opzettelijk illegaal te werk zijn gegaan. En terugsturen van kinderen die hier nu al min of meer gewend zijn, zou onmenselijk zijn."

De Indonesische politie arresteerde in dat jaar drie verdachten die deel uitmaken van malafide adoptieorganisatie op Java. Volgens de adjunct-directrice van het BIA was Indonesië al twee jaar het malafide adoptieland bij uitstek. Kortom, de ministeries wisten het wel maar wezen iedere verantwoordelijkheid van de hand, want het gebeurde dáár…in de Gordel van Smaragd.

Het gaat er bij mij al lang niet meer in dat Nederlandse ministeries en andere instanties niet afwisten van kinderhandel in adopties van kinderen uit Indonesië. Daarom strijd ik door, totdat we erkenning hebben gekregen.

Hoorzitting Wob-procedure

Donderdag 14 mei 2020 had ik een hoorzitting met een bezwaarcommissie van het ministerie van Justitie en Veiligheid, in het kader van mijn Wob-verzoek, over de dertig (mogelijk veel meer) illegale baby’s vanuit Indonesië die in 1979 Nederland zijn binnengekomen. Zij konden mij niet vertellen of er onderzoek is verricht naar deze illegale baby’s waar Justitie dus blijkbaar steeds vanaf wist, en wat er daarna is ondernomen om ervoor te zorgen dat deze praktijken een halt werd toegeroepen. Dit is toch wel eigenaardig. De justitiewoordvoerder gaf aan dat het ministerie het volste vertrouwen had dat er in Nederland geen sprake was van onrechtmatigheden, maar kan blijkbaar niet bedenken dat het niet erg zuiver is dat elders documenten worden vervalst om de kinderen legaal Nederland binnen te kunnen krijgen (ook buiten medeweten om van a-ouders).

Ik weet heus wel wat Justitie heeft ondernomen: NIKS. Ik heb niet voor niets de Nederlandse Staat aansprakelijk gesteld in 2017. Het gaat in ieder geval om onrechtmatig (in de zin van nalatig) handelen jegens de adoptiekinderen en hun biologische ouders. Voor mij is het namelijk niet te verkroppen hoe is omgegaan met deze kwestie destijds. Als Staat zijnde wil je toch geen illegale kinderen binnenhalen, lijkt me? Maar zoals de ambtenaren op het ministerie van Justitie (die de beginseltoestemmingen ondertekenden) het al verkondigden: “Als je lang genoeg niets doet, lossen de problemen zich vanzelf op”, aldus Zef Hendriks, oud-directeur van het BIA (pagina 280/281 uit mijn boek Postpakketjes van overzee.). Momenteel heb ik nog een Wob-procedure lopen over het via de achterdeur verkrijgen van inreisvisa, voor kinderen uit Indonesië.

Meer lezen over mijn onderzoek in samenwerking met stichting Mijn Roots en de aansprakelijkstelling? Bestel hier dan mijn boek.

Rechtszaak in voorbereiding

De Commissie Joustra zou in oktober 2020 met een rapport komen, maar dit kan vanwege Corona nog wel even duren. Het streven is februari 2021, of later. Dat is te betreuren. Ook bestaat er twijfel over de wijze waarop het onderzoek wordt verricht door de Commissie die onlangs een enquête heeft laten uitzetten door het CBS, en waar niet iedereen vertrouwen in heeft. Lees hier meer over mijn onderzoek hiernaar.

Ik ga het nu niet meer afwachten, met het ministerie kom ik zo niet verder en de tijd dringt écht. Ik ben inmiddels bezig met de voorbereiding van een rechtszaak, een class action namens en met geadopteerden uit Indonesië.

Het ontvangende land (Nederland) heeft namelijk het risico genomen dat illegaal verkregen producten Nederland konden binnenkomen. Het gaat erom wie systeemverantwoordelijke is binnen een systeem. In ons geval dus het adoptiesysteem. Bij import moet aan bepaalde regels worden voldaan. Justitie was (en is nog steeds) verantwoordelijk voor het toelatingsbeleid als het gaat om kinderen die met het oog op adoptie werden binnengelaten, maar het boeide niemand iets onder welke omstandigheden dat gebeurde.

Class Action toelichting

Lees in deze PDF meer hierover: Toelichting massaclaim - OJAU - 05062020

Helaas kost een dergelijke juridische procedure nogal wat geld. Het is dan ook de bedoeling om een crowdfunding op te zetten hiervoor, want met de opbrengst van het boek alleen gaan we het helaas niet redden. Binnenkort meer hierover!

Zaak Dilani Butink - Sri Lanka

De zaak van Dilani Butink diende maandag 18 mei om 9:30 bij de rechtbank in Den Haag. Vanwege de Corona maatregelen was het niet mogelijk voor publiek om de zitting bij te wonen. Via een livestream link kon het publiek het volgen.

Voor deze zaak is zij een fotoproject gestart om de rechter(s) te laten zien waarom deze zaak zo belangrijk is. Ze heeft geadopteerden uit verschillende landen (ook mij) sterk in beeld gebracht om hen via deze weg toch een stem te geven en om te laten zien dat ze gesteund wordt.

Ga naar:
Dossier Adoptiezaken 
Indonesië en adoptie in de media